😸 Jeśli kiedykolwiek oglądałeś dobrze wyszkolonego owczarka niemieckiego z dziećmi, wiesz, że te psy mogą być świetnymi towarzyszami dla dzieci w każdym wieku. Musisz jednak odpowiednio uspołecznić swojego psa i zrobić kilka kroków podczas treningu, aby upewnić się, że ta duża rasa nie spowoduje żadnych przypadkowych szkód.
Witam, mamy 2-letniego owczarka niemieckiego. Podejrzewam, że ma jakieś problemy z psychiką. Stał się nadmiernie lękliwy. Od kiedy go kupiliśmy był bardzo spokojny, uległy, przyjazny, czasem lękliwy. Weterynarz przy każdym szczepieniu i badaniu mówił, że lęk może być spowodowany nowym miejscem, oddzieleniem od matki i rodzeństwa. Pies ma dobre warunki- mamy duży dom, duży ogród, Brutus dużo czasu spędza na podwórku i z nami. Wychowywaliśmy go "wśród ludzi"- tzn. często bywają u nas goście, rodzina. Pies nigdy nie był agresywny i zawsze cieszył się na widok innych ludzi, był bardzo ufny. Podobało nam się wszystko poza tą nadmierną ufnością. Z czasem zaczął być lękliwy. Gdy go przyjaźnie przywołujemy do zabawy, czasem przybiegnie z jakąś zabawką, ale coraz częściej na takie zaproszenie reaguje ucieczką. Skuli się, jakby starał się być niewidoczny, podkuli ogon między łapy i ucieknie, niemal leżąc na ziemi, czołgając się, w drugą stronę. To samo zaczęło się dziać z jedzeniem. Kiedyś na sam dźwięk poruszanej przez nas miski, przybiegał do swojego miejsca, do jedzenia. Teraz nie przychodzi, nawet gdy go wołamy. Je gdy nas nie ma albo w nocy, gdy śpimy. Nikt go nigdy z nas nie karcił, nie używał siły wobec niego, więc nie rozumiem, skąd u niego takie zachowanie. Zaczęłam podejrzewać, że ktoś mu coś zrobił "przez płot". Jak mówiłam, mamy dom z ogrodem, w którym pies spędza większość dnia. Być może ktoś go uderzył, gdy pies radośnie skakał przed płotem (Brutus ciągle lubi ludzi, lubi, gdy się go głaszcze i przytula, pozwala się głaskać nawet obcym i nie wiem, jak go tego oduczyć). Nie byliśmy jeszcze u weterynarza, w naszym mieście nie ma żadnego zoopsychologa, już szukałam, niestety bezskutecznie jak na razie. Niedługo jedziemy z nim na szczepienie, więc dopiero skonsultujemy się z lekarzem. Martwię się. Przed mężem pies zawsze czuł respekt, czasem gdy go wołał albo skarcił go donośnym głosem za przewinienie, zdarzało się, że Brutus kładł się skulony- jakby pokazywał, że jest uległy (i jak mi się wydaje- przestraszony). Wydaje mi się, że pies cieszy się teraz tylko na nasz widok, na powitanie, potem jest już smutny i "zamknięty w sobie". Proszę o poradę, jak postępować z Brutusem, żeby nauczyć go pewności siebie, żeby biegał radośnie jak kiedyś, a nie z podkulonym ogonem? Czy powodem takiego zachowania może być uraz psychiczny czy również jakaś choroba? Z góry dziękuję za zainteresowanie i odpowiedź. Pozdrawiam Paulina Kowalska Gdy tresujesz go w marzeniu sennym, taki sen może Cię ostrzegać przed niebezpieczeństwem, lepiej zachowaj więc szczególną czujność. Sen o karmieniu owczarka niemieckiego oznacza, że troszczysz się o swoich bliskich. Chciałbyś obdarzyć ich taką opieką, by już nigdy nie stała im się żadna krzywda, ale niestety nie jest toWitam Studiuję psią behawiorystykę, więc pozwolę sobie odpowiedzieć. [I]zacznę od tego, że piszę w sprawie psa moich rodziców. jest to owczarek niemiecki o imieniu Fido, który w styczniu skończy rok. został zakupiony przez moich rodziców z hodowli. wydaje mi się, że został za wcześnie odebrany od matki (nie przez moich rodziców ale przez właścicielkę hodowli).[/I] Minimalny wiek to 8 tygodni, są specjaliści, którzy uważają, że nawet 10. Ten czas jest potrzebny na to, żeby pies nauczył się jak przebywać z innymi osobnikami swojego gatunku. Innymi słowy, matka uczy szczeniaki psiej mowy i komunikacji. Jeśli piesek zostanie zabrany zbyt wcześnie, to niestety jest bardzo duża szansa, że nigdy nie będzie się czuł dobrze wśród psów i będzie je postrzegał jako zagrożenie. [I]problemy zaczęły się już na początku. gryzł wszystkich i wszystko. o ile na początku było to urocze to teraz gdy ma prawie rok jest to dosyć kłopotliwe... i czasami niebezpieczne. [/I] Nalezy rozróżnić pomiędzy gryzieniem a żuciem. Młode psy, zwłaszcza ras użytkowych, dużo żują. Sama mam sześciomiesięcznego owczarka i co się sprawdziło, to po prostu przerywanie zabawy lub Millanowskie 'tss' kiedy zaczynał żuć moją rękę i natychmiastowe przekierowanie na specjalną kość do żucia dla szczeniąt. To nie jest objaw agresji,ale w ten sposób uczymy pieska, że żuć może wyłacznie przeznaczone do tego przedmioty (psieskowi trzeba zapewnić dużo zabawek do żucia!) Najlepiej sprawdza się zwykłe kartonowe pudło. Jest trochę bałaganu, ale bardzo dobrze spełnia swoją funkcję pomagając uporać się z dyskomfortem podczas ząbkowania. Gryzienie z prawdziwego zdarzenia jest jakimś tam zachowaniem społecznym obliczonym albo na pozbycie się 'przeciwnika' (pies gryzie a człowiek zabiera rękę = pozytywne wzmocnienie dla psa = będzie gryzł częściej i mocniej). Może tez być objawem dominacji. Rasy użytkowe były przez wieki hodowane tak, żeby spotęgować cechy dominacyjne takie jak odwaga, asertywność, konfrontacyjność, waleczność itp. W rezultacie w miotach tych ras dużo częściej zdarzają się szczenieta o ponadprzeciętnej woli podporządkowania sobie otoczenia. Taki szczeniak potrzebuje asertywnosci, jasnych zasad, dyscypliny. Absolutnie nie kar fizycznych ani zastraszania, bo to w większości przypadków prowadzi do wykształcenia u psa nadmiernej agresji. Trzeba być po prostu stanowczym 'rodzicem' i egzekwować przestrzegania zasad. Mój pies pochodzi z hodowli, która hoduje psy dla norweskiej policji. Dostałam go tylko dlatego,że ma jedno jądro i podobno to go dyskwalifikuje. Jest to szczeniak o naprawdę silnym instynkcie obronnym i terytorialnym, więc oprócz socjalizacji (rozumianej jako POZYTYWNE doświadczenia z innymi psami a nie biganie w samopas i bycie workiem treningowym dla silniejszych psów!) wymagam posłuszeństwa. Na przykład - bawimy się piłeczką. Kiedy pies postanowi, że piłeczki nie przyniesie albo zainteresuje się innym psem i porzuci piłeczkę, jest koniec zabawy. W ten sposób piesek uczy się, że bieganie luzem=skupienie na właścicielu. Polecam tę metodę, bo pies skupiony np. na piłeczce jest łatwiejszy do kontrolowania i naprawde łątwo odwrócić jego uwagę od np. szczekającego psa itp. Rodzice moga kupić 10m linki i bawić się piłeczką z psem. W ten sposób nauczą psa skupiać uwagę na sobie i na zabawie. Za każde przyniesenie piłęczki nagroda, którą stopniowo eliminujemy. Pies nauczy się, że aby móc pobiec za piłeczką, musi ją najpierw przynieść. Owczarki potrzebują się zmęczyć, inaczej stają się nieznośne. Minimum 2 godziny aktywności (spacery plus zabawa) dziennie. [U]Inaczej pies staje się sfrustrowany, bo to jest rasa pracujaca a nie do prowadzania wokół bloku![/U] [I]Fido na początku był rozpieszczany przez moją mamę (która niestety za bardzo nie wiem jak obchodzić się z psami, jest niestabilna w zachowaniu ciągle krzyczy a później głaszcze itp... ale ani ja ani mój tata nie potrafimy na nią wpłynąć) w tej chwili traktuję ją jak swoją koleżankę. chodzi za nią po całym domu, podgryza, skacze, prawie w ogóle nie słucha.[/I] Cóż, mama powinna albo szybko się wyedukować albo przestać zwracać jakąkolwiek uwagę na psa. Masz rację, owczarki mają dużą potrzebę hirarchii w stadzie. Jeśli cżłowiek nie zaspokoi tej potrzeby, one same ustalają porządek, najczęściej przejmując 'dowodzenie'. Nie dlatego, że są wredne, ale dlatego, że im instynkt tak podpowiada. Kup moze mamie książkę Millana, są dobrze napisane i naprawdę w porządku jesli chodzi o kwestie merytoryczne. Ten problem nie zniknie, będzie się nasilał. Owczarki nie są w pełni dojrzałe aż do ukończenia 3 lat. Prawdopodobnie pies stanie się agresywny, bo będzie chciał testować swoją pozycję w stadzie. I będzie to wynik błędnego prowadzenia psa przez Twoją mamę. [I]rodzice niedawno skończyli z nim tresurę indywidualną. ale nie dało to zbytnich efektów. Fido nadal często goni za ludźmi, nie przychodzi na komendę 'do mnie'. jest też bardzo strachliwy, boi się psów. pogryzł też suczkę sąsiadów podczas spaceru (mimo, że wcześniej sobie spokojnie spacerowali). ogólnie reaguje agresją na strach.[/I] Pies prawdopodbnie czuje się zmuszony do objęcia roli lidera ale tego nie chce. Gonienie ludzi to być może objaw frustracji. Jeśli pies nie przychodzi na komendę, to w żadnym wypadku nie może być puszczany luzem, ponieważ przędzej czy później kogoś pogryzie, a za to są nawet kary więzienia, o uśpieniu psa nie mówiąc! Jeśli pies nie respektuje autorytetu rodziców, nie będzie ich słuchał i nie bedzie wykonywał komend. Proponuję dac sobie spokój zeszkoleniem indywidualnym, bo pies potrzebuje socjalizacji i zainwestować w szkolenie Pies Towarzyszący organizowane przez Związek Kynologiczny. Niestety, ale w Polsce większość szkoleń indywidualnych kończy się na tym,ze pies wykonuje komednę za 'smaczka', natomiast nie ma fazy rozpraszania i w efekcie szkolenie nie jest zakończone. Szkolenie wraz z innymi psami pozwoli na oswojenie Fido z faktem, że komenda ma być wykonana niezależnie od tego, co się dzieje wokół. [I]moja mama zaczęła pracować gdy miał kilka miesięcy więc całymi dniami siedział w domu z tatą (nie pracuje). od 18 siedzi przy schodach i czeka na mamę aż przyjdzie, później nie odstępuje jej na krok. [/I] Kolejnym etapem będzie 'obrona' mamy przed każdym napotkanym człowiekiem i w efekcie uśpienie psa jako agresywnego. Owczarki potrafią być bardzo zdeterminowane 'broniąc' 'swojego' człowieka. Ten pies nie ma postawionych zadnych granic i sam decyduje, co robi i kiedy. Sam też niedługo zacznie decydować o tym, co może robić Twoja mama i kto moze do niej podchodzić. To nie ma nic wspólnego z miłością ani oddaniem, to jest zachowanie osobnika alfa przejmujacego dowodzenie nad stadem. Owczarki mają do tego tendencje, które biorą górę, jeśli człowiek odpowiednio nie pokieruje psem. [I]ostatnio mój tata był tydzień w szpitalu. podczas nieobecności mojej mamy pogryzł meble, kurtki... wszystko co wpadło mu w ręce. dzisiaj pogryzł kurtkę gdy wszyscy spali, mój tata próbował dać mu klapsa w tyłek i Fido mocno go ugryzł ze strachu, później się przestraszył i się skulił. [/I] Po cholerę Twój tato go bije? Myślisz,że pies rozumie, za co dostaje klapsa? Temu psu brak stymulacji, bo siedzi z ojcem w domu, nikt z psem nie pracuje, nie biega, nie ćwiczy. Twoi rodzice powinni sobie kupić ratlerka albo wziać ze schroniska jakiegoś kanapowca, bo to nie są warunki dla owczarka niemieckiego! Te psy potrzebują PRACY. Inaczej się NUDZĄ i robią głupoty. Klapsa to ojciec powinien dać sobie, bo zachowanie Fida jest, wybacz, wynikiem lenistwa i niewiedzy obojga rodziców. [I]ja osobiście uważam, że przydałaby się kastracja. no i wg mnie Fido ma za mało ruchu. moi rodzice mają 60 lat. mój tata ma chore serce, w tej chwili jest po operacji serca i nie może nawet rzucać Fidowi patyków więc ten wg mnie nie jest wybiegany, jego spacer nie trwa więcej niż godzinę. jako, że jest agresywny/boi się psów to też się z nimi nie bawi.[/I] Kastracja absolutnie tak, bo pies, jak pisałam, nie osiąga dojrzałosci przed 3 rokiem życia. I wtedy dopiero zaczną się problemy. Im wcześniej tym lepiej. Co do spacerów, to godzina spaceru to jest dobra może dla spaniela, ale nie dla owczarka! Skoro ojciec nawet nie może rzucać patyków, to wybacz, ale po cholerę kupili psa jednej z najbardziej aktywnych i wymagających ras? Fido ma się bawić z właścicielem, bo ciagłe ganianie z innymi psami nie wzmocni więzi, której póki co, myślę, że wcale nie ma. [I]treserka Fida powiedziała, że wg niej Fido powinien zostać zamykany w klatce na noc aby nie gryźć... wg mnie to chore i boje się, że może go to skrzywdzić. [/I] Treserka Fida niech sama siebie zamknie w klatce. Zapytaj następnym razem, gdzie skończyła kurs. Ten pies ma problemy behawioralne, których przyczyna jest jasna i zamykanie w klatce niczego nie rozwiąże. Pies jest SFRUSTROWANY i dlatego robi głupoty. Szcześliwy owczarek to zmęczony owczarek skoro nikt nie dba o to, aby dostarczyć Fido ćwiczeń, to on sam sobie dostarcza rozrywki. Klatka kenelowa sama w sobie nie zła, ale zamknięcie w niej psa z takimi problemami tylko je zintensyfikuje. [I]on jest bardzo strachliwy i myślę, że większość problemów leży właśnie w tym. nawet na dworze nie chce siedzieć tylko ciągle przy ludziach. ale mogę się mylić.[/I] Słaba hodowla - owczarki hodowane 'na wygląd' często są strachliwe i ma to podłoże genetyczne. Do tego być moze pies został zbyt wcześnie oddzielony od matki. I na koniec mieszka w domu, w którym nie ma jasnych zasad, sam sobe je musi ustalać i w którym nikt się nie troszczy o zapewnienie psu mentalnej i fizycznej stymulacji. Wcale się nie dziwię, że Fido ma problemy. Nie zdziwię się też jak któregoś dnia kogoś mocno pogryzie. [I]czy macie jakieś pomysły? [/I] Tak, Twoi rodzice powinni albo zacząć brać serio swoją odpowiedzialność i zapewnić psu odpowiednie warunki albo znaleźć Fido nowy dom, który to zrobi a sami wziąć ze schroniska jakąś kanapową kluchę.
Jak można się bawić z psem owczarkiem niemieckim ? Doje**ć wam ? Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2009-04-20 17:41:05. 0 ocen | na tak 0%. 0. 0.Czy owczarek niemiecki w bloku odnajdzie się równie dobrze jak w domu z własnym ogrodem? Owczarek niemiecki jest psem, o bardzo wysokim poziomie żywotności. Jego niespożyta energia nieraz potrafi się dać we znaki właścicielom. Czy więc pies tak żywiołowy może być trzymany na 40 m2 w mieszkaniu znajdującym się w wielopiętrowym budynku? Brak domu z ogrodem nie jest przeszkodą do trzymania owczarka niemieckiego. Owczarek równie dobrze odnajdzie się na mniejszej przestrzeni mieszkalnej usytuowanej gdzieś w środowisku miejskim. Istnieją natomiast pewne ograniczenia związane nie tyle z posiadaniem mieszkania, co z samym faktem zamieszkiwania w mieście. Zanim jednak przejdziemy do owych ograniczeń, rozprawmy się w pierwszej kolejności z dość powszechnie panującym mitem. Czy dom z ogrodem zapewnia lepsze warunki owczarkowi niemieckiemu? Owczarek niemiecki, szczególnie owczarek niemiecki długowłosy, nie powinien stale przebywać na dworze. Trzymanie psa poza domem przez całą dobę może narazić go na wiele chorób i zdecydowanie skrócić jego żywot. Osoby posiadające własny kawałek ziemi nie powinny więc stawiać owczarkowi budy czy kojca, zmuszając swojego podopiecznego do stałego borykania się ze zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi. Zdecydowanie korzystne jest, jeżeli przynajmniej w czasie noclegu czworonóg przebywa pod jednym dachem z właścicielami. Tym samym, fakt posiadania własnego podwórza nie daje w opisywanym aspekcie żadnej przewagi, bo pies i tak nie powinien stale na nim przebywać. Owczarek niemiecki potrzebuje dużo ruchu i intensywnej aktywności. Aktywność ta nie może jednak polegać na tym, że właściciel otworzy drzwi, wypuści pupila na ogród, po czym wpuści go z powrotem do domu po trzech godzinach. Owczarek niemiecki traktowany w ten sposób szybko osowieje, nie nawiąże też prawidłowej relacji z właścicielem. Zwierzak ten posiada własny temperament. Jeżeli nie zapewni mu się odpowiedniej ilości zajęć, znajdzie je sobie sam – np. w formie przekopania całego ogródka warzywnego. Aktywność, której potrzebuje owczarek niemiecki, powinna każdorazowo uwzględniać czynny udział właściciela. Psy te uwielbiają aportować, biegać wraz ze swoim właścicielem, czy też wykonywać jego polecenia. Tylko w ten sposób są w stanie rozładować swoje baterie i położyć się spokojnie spać. Posiadanie własnego ogrodzonego kawałka ziemi umożliwiającego wypuszczenie psa samo w sobie nie jest lepsze niż jego brak, gdyż i tak właściciel zawsze powinien towarzyszyć swojemu pupilowi we wszelkich aktywnościach. Owczarek niemiecki w bloku będzie się więc czuł równie dobrze jak willi z podwórzem, oczywiście pod warunkiem, że zapewni się mu odpowiednią ilość uwagi, ćwiczeń i wysiłku. Owczarek niemiecki w bloku – przeciwwskazania. Czy jednak zawsze można trzymać owczarka niemieckiego w bloku? Czy może są sytuacje, w których nie było by to jednak wskazane? Istnieje zaledwie kilka przeciwwskazań, które sprawiają, że owczarek niemiecki w bloku trzymany być nie powinien. Poniżej przedstawiam najważniejsze z nich: Ograniczenia prawno-organizacyjne Zanim zdecydujemy się na trzymanie psa w mieszkaniu, musimy w pierwszej kolejności dowiedzieć się, czy jest to prawnie dopuszczalne. Jeżeli wynajmujemy mieszkanie, to w naszej umowie może być wyraźny zakaz trzymania zwierząt w zajmowanej nieruchomości. Łamiąc ów zakaz narażamy się na odpowiedzialność prawną, w ekstremalnych przypadkach nawet z wypowiedzeniem umowy czy karami finansowymi włącznie. Drugim przypadkiem jest istnienie uchwały wspólnoty mieszkaniowej zabraniającej trzymania psów. W pewnych sytuacjach istnieje możliwość wzruszenia takiej uchwały, niemniej jednak zajmie nam to sporo czasu, a rezultat często jest niepewny. Naruszając natomiast zakaz trzymania zwierząt w budynku musimy być przygotowani na naciski ze strony wspólnoty. Ograniczenia lokalizacyjne O ile samo trzymanie owczarka niemieckiego w bloku nie jest żadną przeszkodą, to brak w okolicy terenów, gdzie pies będzie mógł się swobodnie wybiegać, może być problemem. Zanim przygarniemy owczarka niemieckiego zastanówmy się, czy w promieniu maksymalnie jednego kilometra znajduje się jakiś park bądź inne miejsce, gdzie będziemy mogli spuścić naszego psa ze smyczy bez ryzyka, że potrąci go samochód. Najlepiej, jeżeli miejsce takie byłoby porośnięte trawą i zadrzewione – takie warunki zapewnią psu w razie potrzeby zarówno cień, jak również podłoże, po którym będzie mógł wygodnie chodzić. Kawałek trawnika o wymiarach 2-3 metry położony przy głównej ulicy niestety nie zaspokoi potrzeb obcowania z przyrodą naszego podopiecznego. Ograniczenia związane z zajmowanym piętrem Zanim zdecydujemy się na przygarnięcie owczarka niemieckiego pod swój dach, zastanówmy się, jak długo zamierzamy pozostać w obecnie zajmowanym mieszkaniu. Jeżeli nie planujemy z czasem wyprowadzić się na przedmieścia, a nasze mieszkanie położone jest na wysokim piętrze, może być to z czasem problematyczne. Pamiętajmy, że nasz pupil z czasem się zestarzeje. Jeżeli zapewnimy mu dobre warunki i dopisze nam szczęście, dożyje on bardzo sędziwego wieku. Na tyle sędziwego, że może być dla niego problemem wchodzenie i schodzenie ze schodów – szczególnie, jeżeli zamieszkujemy na 4-5 piętrze a w budynku nie ma windy. Czy w takiej sytuacji któryś z domowników będzie w stanie udźwignąć mogącego warzyć 40 kg psa i znosić go po schodach kilka razy dziennie?Przyjazny i energiczny Beagle zmieszany z owczarkiem niemieckim (który jest jednym z najmądrzejszych i najbardziej zwinnych psów pracujących) tworzy przyjazną i inteligentną mieszankę Beagle Shepherd. Te dwa psy są niesamowicie inteligentne, kochają uwagę i potrzebują dużej ilości ruchu. Cechy charakteru Żadna inna rasa psa nie może być wykorzystywana do tak różnorodnych celów i zadań jak właśnie owczarek niemiecki. Pierwotnie hodowane jako psy pasterskie owczarki dziś wykorzystuje się także przede wszystkim jako psy policyjne i stróżujące, a także jako psy poszukiwawcze i terapeutyczne, psy-ratowniki i psy-przewodniki. Nie tylko w swojej ojczyźnie, Niemczech, lecz na całym świecie owczarek niemiecki przoduje jako tak zwany pies służbowy. Pewny siebie, posłuszny i wytrzymały Żaden człowiek i żadne urządzenie nie zdoła zastąpić w pracy tego odważnego, wytrwałego i godnego zaufania psa. Jego instynkt, wytrzymałość i pewność siebie jest wręcz legendarna. Dzięki wysokiej inteligencji, zdolności do nauki i posłuchowi oraz zdumiewającemu zapałowi do pracy błyskawicznie podejmuje nowe wyzwania i za wszelką cenę stara się im sprostać. Ponadto owczarek niemiecki bardzo przywiązuje się do swojego człowieka. Wobec właściciela pozostaje zawsze wierny, lojalny i niezawodnie stoi u jego boku. Owczarek niemiecki jest kombinacją wytrzymałości, pracowitości i posłuchu, co czyni go tak popularną rasą, predestynowaną do tak różnorodnych zadań. Pies użytkowy psem rodzinnym? Wierność i niezawodność względem człowieka sprawia, że owczarek niemiecki jest także uwielbianym psem rodzinnym. Faktycznie pies tej rasy – o ile jest dobrze wychowany i wyżyty fizycznie – sprawdza się doskonale jako towarzysz dla rodziny z dziećmi. Dobrze zsocjalizowany owczarek niemiecki dogada się i z małymi dziećmi, i z innymi zwierzętami. Psy tej rasy, którym nie poświęcono wystarczającej ilości uwagi, rozwijać mogą złe zachowania, które tym zrównoważonym psom są z zasady obce. Mogę stać się nerwowe i nadpobudzone, przez co trudniej będzie nad nimi zapanować. Wyżyte fizycznie i umysłowo owczarki niemieckie to natomiast szczere złoto: dla rodziny stają się towarzyszami zabaw, sportów i niewiarygodnie wiernymi obrońcami. Wygląd Z wysokością w kłębie między 60 a 65 cm u samców i 55 do 60 cm u suczek owczarek niemiecki należy do przedstawicieli ras średnich lub dużych. Doskonałe proporcje jego ciała odzwierciedlają jego przeznaczenie psa użytkowego i pracującego. Owczarki niemieckie mają krzepką, muskularną i jednocześnie atletyczną budowę, są zwinne i szybkie, nie mają tendencji do bycia ociężałymi. Cechuje je szeroki i mocny chód, który świadczy o ich ogromnej wytrzymałości. Klinowata głowa psów tej rasy, pozostająca w harmonijnym stosunku do reszty ciała, zakończona jest prostą kufą i czarną truflą nosową. Tuż pod kufą znajduje się imponujący zgryz nożycowy z 42 zębami. Pionowo stojące, skierowane do przodu uszy oraz ciemne, położone nieco skośnie oczy sprawiają, że owczarek niemiecki zawsze wygląda na czujnego i skoncentrowanego. Sierść i rodzaje umaszczenia Przez długi czas standard rasy według FCI, gdzie owczarek niemiecki przedstawiany jest z numerem 166 w grupie owczarków i psów zaganiających, uznawał wyłącznie odmianę krótkowłosą. Krótka sierść powinna przy tym przylegać mocno do ciała i być wzmacniana przez gęsty podszerstek, który miał stanowić niezawodną ochronę przed śniegiem, deszczem i zimnem. Dopiero w roku 2008 FCI uznała także typ długowłosy. Długa, miękka szata, która nie przylega do ciała, formuje przy uszach, łapach i ogonie bujne miotełki i spodenki. Mocno owłosiona szyja wygląda jak charakterystyczna grzywa. Najczęstsze umaszczenia zarówno krótkiej, jak i długiej sierści owczarka to czarne z brązowymi, żółtymi lub jasnoszarymi oznaczeniami, jednobarwne czarne lub wilczo-szare lub szare z brązowymi oznaczeniami. Biały owczarek niemiecki Mimo że sporadycznie pojawia się w miocie białe szczeniątko owczarka niemieckiego, standard FCI od 1933 uznaje to umaszczenie za niewłaściwe. W 1968 roku „Shepherd Dog Club of America“, odpowiedzialny za standard rasy w „American Kennel Club“, także przyjął takie stanowisko. Wyjątek stanowi dziś tylko „Canadian Kennel Club“, który akceptuje białe owczarki niemieckie w swojej księdze hodowlanej. W 2011 roku FCI z białego owczarka niemieckiego uczyniła samodzielną rasę „Berger Blanc Suisse“ (biały owczarek szwajcarski). © milanvachal / Hodowla uszlachetniająca i wydajnościowa Przez lata istnienia hodowli owczarki niemieckie stawały się coraz większe i masywniejsze. Krytycy skarżą się, że obecny typ ma niewiele wspólnego z pierwotnym owczarkiem niemieckim, który charakteryzował się lżejszą budową, mniejszą muskulaturą, był szybszy i zręczniejszy. Spór pomiędzy hodowcami doprowadził do wykształcenia się dwóch linii hodowlanych: uszlachetniającej oraz wydajnościowej. Hodowla uszlachetniająca preferuje masywniejszy typ budowy z opadającymi plecami do lekko pochylonego krzyża, hodowla wydajnościowa natomiast stawia na lżejszy typ i kładzie nacisk na umiejętności użytkowe. Historia Protoplaści owczarków niemieckich żyli prawdopodobnie już w VII wieku na terenie Niemiec. Krótkowłose psy już wtedy wykorzystywane były do różnych zadań. Ich głównym zadaniem był wprawdzie wypas i strzeżenie owiec, jednak i na dworach pilnowały majątków gospodarzy. Historia znanego nam dziś owczarka niemieckiego oficjalnie zaczyna się w XIX wieku. W roku 1871 pruski ochmistrz Max von Stephanitz, uchodzący za twórcę rasy, rozpoczął celową hodowlę tych wszechstronnych psów. Hector von Linksrhein alias Horand von Grafrath Przełomowe sukcesy przyniósł Stephanitzowi samiec „Hektor von Linksrhein“, którego kupił w 1898 i przemianował na „Horanda von Grafratha”. Horand był pierwszym psem, którego wpisano do księgi hodowlanej dopiero co powstałego „Związku Owczarka Niemieckiego” („Verein für Deutsche Schäferhunde“). Od niego oraz jego brata o imieniu „Luchs von Sparwasser“ Staphanitz rozpoczął swoje wysiłki założenia celowej hodowli. Horand von Grafrath, Luchs von Sparwasser i suczka „Mari von Grafrath“ uchodzą za rodziców wszystkich rasowych owczarków niemieckich. Najwięcej owczarków niemieckich swoje korzenie ma właśnie w tej linii hodowlanej. Symbol „niemieckich cnót” Cel hodowli Stephanitza był jasno określony. Chodziło mu o wyhodowanie wielostronnego psa użytkowego, na temat którego istoty i umiejętności miał dokładne wyobrażenia. Cechy takie jak odwaga, wierność, posłuszeństwo, wytrwałość i wytrzymałość uczyniły owczarka niemieckiego popularną rasą służbową w policji i wojsku w wielu krajach na całym świecie. W czasie obu Wojen Światowych cechy te określano „niemieckimi cnotami”. Owczarek niemiecki został symbolem narodowosocjalistycznej ideologii. W związku z antyniemieckim resentymentem brytyjski klub kynologiczny zmienił nazwę rasy na „Alsatian Wolf Dog“, by pozbyć się członu „niemiecki”. Dopiero w 1977 roku przywrócono rasie pierwotną nazwę. Nie tylko po stronie niemieckiej, lecz także po stronie Aliantów owczarki niemieckie były pożądanymi psami wojskowymi. Zyskały także wprawdzie złą sławę – przez służbę w obozach koncentracyjnych oraz wierną kompankę samego Adolfa Hitlera – suczkę owczarka niemieckiego „Blondi”. Zachowały się liczne zdjęcia propagandowe pokazujące ich razem. Mimo tej instrumentalizacji oraz zdziesiątkowaniu w czasie II Wojny Światowej rasa przetrwała i ponownie wróciła do łask jako najbardziej pożądana rasa psów użytkowych na świecie, a wskutek jej transformacji na rasę rodzinną zyskała jeszcze bardziej na popularności. Hodowla i zdrowie Wraz ze wzrostem popularności rasy wzrosła także niestety liczba typowych dla rasy schorzeń. Występująca dziś u wielu ras dysplazja stawu biodrowego po raz pierwszy stwierdzona została właśnie u owczarka niemieckiego. Inną chorobą stawów, z którą zmaga się wielu przedstawicieli rasy, jest dysplazja stawu łokciowego, a także zwyrodnieniowe zwężenie kanału lędźwiowo-krzyżowego znane jako zespół ogona końskiego, prowadzące do paraliży. Ponadto u owczarków występują często schorzenia oczu oraz alergie. © Karola / Zdrowych szczeniąt dostaniesz w okazyjnej cenie! Testy genetyczne u szczeniąt w hodowli mają na celu obniżenie ryzyka wystąpienia chorób dziedzicznych. Psy, które są obciążone genetycznie, zostają wykluczone z rozpłodu. Jeśli interesujesz się zakupem szczenięcia rasy owczarek niemiecki, dowiedz się, czy piesek został przez hodowcę poddany wszystkim zalecanym badaniom i czy „przeszedł” je pomyślnie. Koniecznie kup szczenię od zrzeszonego hodowcy, który inwestuje w swoich podopiecznych czas i pieniądze na opiekę zdrowotną oraz chętnie udziela wszelkich informacji. Naturalnym jest, że zdrowego i badanego regularnie pieska nie dostaniesz w okazyjnej cenie. Cena za szczenię rasy owczarek niemiecki nie jest jednak bardzo wysoka w porównaniu do cen psów innych ras, wynosi około 1 500 do 2 000 zł. Jak znaleźć odpowiedniego hodowcę? Zanim zdecydujesz się na konkretnego hodowcę, musisz wiedzieć, w jakim celu chcesz nabyć swojego owczarka niemieckiego. Większość hodowców koncentruje się na określonej linii i różnych cechach u swoich zwierząt. Jak silnie rozwinięty jest u pieska zmysł pasterski czy pracowitość, zależy także w dużej mierze przecież właśnie od hodowli. Dowiedz się najpierw czy określony hodowca prowadzi hodowlę uszlachetniającą czy wydajnościową i wybierz taką, która najbardziej odpowiadać będzie Twoim wyobrażeniom i wymaganiom. Nawet jeśli chcesz trzymać owczarka niemieckiego wyłącznie w charakterze psa rodzinnego, musisz pamiętać o tym, że psy tej rasy nawet z linii uszlachetniającej wciąż wymagają dużego zaangażowania umysłowego i fizycznego i z całą pewnością nie zadowolą się krótkim spacerem dookoła bloku. Pożywienie dla owczarka niemieckiego Jednym z najważniejszych czynników, decydujących o tym, jakie pożywienie jest dla danego psa najlepsze, jest poziom jego aktywności fizycznej. Psy, które codziennie spędzają kilka godzin pracując i dużo się ruszając, mają rzecz jasna wyższe zapotrzebowanie energetyczne niż psy rodzinne, które z reguły zażywają dłuższego odpoczynku. Jednak w zbilansowanej diecie każdego psa, niezależnie od wykonywanych przez niego zadań, nie może zabraknąć białek, substancji mineralnych i witamin, niezbędnych do jego zdrowego rozwoju. Najważniejszym dla psów źródłem białek jest mięso, które powinno stanowić 70% pożywienia, czy to w postaci karmy suchej, przygotowanego własnoręcznie posiłku czy podawane na surowo (hasło: dieta typu BARF). Pozostałe 20 do 30% diety powinny stanowić warzywa i owoce, które zaopatrują organizm psa w dalsze ważne witaminy i substancje mineralne. Zbyt duża ilość zbóż oraz cukier w jakiejkolwiek ilości zdecydowanie nie zaliczają się do odpowiedniego pożywienia dla psa. Odkryj ofertę karm dla owczarka niemieckiego w sklepie dla psa zooplus! Zbyt szybki wzrost – niepożądany Ponieważ owczarki niemieckie, jak wiele psów dużych ras, mają tendencje do problemów ze stawami, ważne jest, by przez kilka pierwszych miesięcy życia pieska, starać się zapobiegać jego zbyt intensywnemu wzrostowi. Badania wykazują, że zachorowania na dysplazję stawu biodrowego nie mają związku wyłącznie z genetycznymi predyspozycjami, lecz także ze sposobem odżywiania. Zbyt kaloryczne posiłki lub za duża ilość tłuszczy przyspieszają już i tak szybki wzrost szczenięcia i mogą doprowadzić do problemów ze stawami w wieku dojrzałym. Wybrany przez Ciebie hodowca z pewnością doradzi Ci w kwestii żywienia psa i da próbkę dotychczasowego pożywienia. Pamiętaj, że szczenię powinno przyjmować specjalne karmy dla szczeniąt. Hodowca prawdopodobnie doradzi Ci, byś nie przeciążał szczeniaka zbyt dużą ilością ruchu. Na samym początku Waszej wspólnej przygody nie każ psu chodzić po schodach. Także naturalne fazy odpoczynku wspierają zdrowy rozwój kości i stawów. Pielęgnacja By pies był zdrowy i szczęśliwy nie wystarczy samo dobre odżywianie, lecz także dbałość o jego wychowanie oraz należyta pielęgnacja. Krótka sierść owczarka niemieckiego jest stosunkowo łatwa w pielęgnacji, jednak regularne szczotkowanie jest niezbędne dla zachowania zdrowej struktury sierści. Niezbędne jest także regularne odrobaczanie oraz szczepienia. Ponadto powinieneś kontrolować stan uszu, oczu i pazurów. Także one od czasu do czasu wymagają czyszczenia, ewentualnie skrócenia, a w przypadku wystąpienia zmian kontroli u lekarza weterynarii. Wychowanie owczarka niemieckiego Zanim zdecydujesz się przygarnąć pod swój dach owczarka niemieckiego koniecznie przemyśl najpierw czy poradzisz sobie z jego żywieniem, pielęgnacją i wychowaniem. Owczarki niemieckie są przede wszystkim psami użytkowymi i jako takie powinny być postrzegane przez swoją ludzką rodzinę. Do wspólnego życia w harmonii niezbędne jest odpowiednie umysłowe i fizyczne zaangażowanie psa. Jako właściciel owczarka niemieckiego powinieneś nie tylko mieć czas i ochotę na długie wspólne spacery czy wycieczki rowerowe, lecz także na sport dla psa i jego tresurę. Wysportowany pies rodzinny Dzięki swojej wszechstronności owczarek niemiecki może uprawiać niemal każdą dyscyplinę sportową dla psów, nadaje się zarówno do Agility, jak i do Dog Dancingu czy Obedience. Nieważne na jaki sport się zdecydujesz, pozytywne skutki wspólnego treningu z pewnością zauważysz szybko. Psy, które są zaangażowane fizycznie i umysłowo, nie tylko chętnie będą rozkoszować się momentami wytchnienia, lecz są ogólnie grzeczniejsze i bardziej posłuszne. Jeśli poświęcisz odpowiednią ilość czasu na wychowanie i ruch z owczarkiem niemieckim, będziesz cieszył się towarzystwem kochanego, posłusznego i wiernego czworonożnego przyjaciela!